Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

krewny w linii prostej

См. также в других словарях:

  • krewny — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos odm. jak przym. Ia, krewnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek, którego łączą z kimś związki pokrewieństwa, niekiedy także powinowactwa; spokrewniony z kimś, mający wspólnego przodka z kimś, należący z kimś do jednej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • krewny — m, lm M. krewnyni, odm. jak przym. «człowiek pozostający z kimś w związkach pokrewieństwa» Bliski krewny. Daleka krewna. Krewni w linii prostej …   Słownik języka polskiego

  • linia — ż I, DCMs. linianii; lm D. linianii (linianij) 1. «twór geometryczny mający tylko jeden wymiar: długość; graficzne przedstawienie takiego tworu; kreska» Cienka, gruba linia. Linia pionowa, pozioma, poprzeczna, pochyła. Linia prosta, łamana,… …   Słownik języka polskiego

  • wstępny — «będący początkiem czegoś, przygotowaniem do czegoś, odbywający się na początku, stanowiący wstęp, początek; przygotowawczy, początkowy» Wstępne badania, rokowania, rozmowy, wyjaśnienia. Wstępne uwagi. Wstępne czynności. Wstępne kroki. Załatwić… …   Słownik języka polskiego

  • linia — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. lińja] {{/stl 7}}{{stl 8}}rz. ż IIb, lm D. linianii {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}geom. {{/stl 8}}{{stl 7}} jednowymiarowy twór geometryczny: tor prosty lub krzywy, po którym porusza… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zstępny — zstępnyni ∆ praw. Linia zstępna, krewni w linii zstępnej, krewni zstępni «krewni pochodzący od wspólnego przodka w linii prostej (dzieci, wnuki, prawnuki)» zstępny w użyciu rzecz., zwykle w lm «krewny zstępny» Majątek dziedziczą zstępni …   Słownik języka polskiego

  • wstępny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stanowiący wstęp, początek, fragment otwierający jakąś całość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słowo wstępne od autora. Wstępne uwagi. Wymienili wstępne… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»